Bouwen aan jezelf

Een excellentietraject, is dat alleen voor studenten die overal een 10 voor halen? Absoluut niet! Floor Pruntel, studente Onderwijsassistent, vertelt over haar ervaring met excellentieprogramma Kompas. ‘In mijn ogen is het heel breed, en gaat het juist om zelfontwikkeling. Bouwen aan mezelf. Je kunt op veel vlakken tegen dingen aanlopen, en die komen bijna altijd weer terug in je dagelijks leven. Daar werk ik aan’. Daarnaast zijn de opleiding en het excellentieprogramma een grote motivatie voor Floor om haar eetstoornis te overwinnen.

Twijfel over deelname

Floor werd door haar SLB’er gewezen op het excellentieprogramma. ‘In het begin dacht ik: mwah, ik weet niet of dit iets voor mij is. Het klonk nogal psychologisch. Ik wilde daar niet zitten en steeds vragen beantwoorden als: ‘Hoe voel je daar nou bij?’. Toen heb ik wat achtergrondinformatie opgevraagd en bleek het niet zo te zijn. Daarom besloot ik toch mee te doen’. 

Oude patronen doorbreken

‘De start van het excellentietraject vond ik best heftig, ik voelde me flink overhoop gehaald. Ik dacht echt: ik ben verknipt, haha. Maar hoe meer je het er over hebt, hoe beter je het kunt herkennen. Dan krijg je echt van die doorbreekmomenten en kun je het aanpakken.’

Op dit moment bestaat de excellentiegroep uit 18 personen van verschillende opleidingen. Het traject loopt ongeveer van december tot en met mei. Je volgt workshops over je talenten en jezelf presenteren. Om studenten te begeleiden in het programma krijgt iedereen een coach. Die wordt niet zomaar toegewezen, daar gaat een speeddate aan vooraf. ‘Op deze manier een coach kiezen beviel heel goed. We konden met iedereen even praten, en daarna onze top 3 invullen. De coach helpt je met je leervraag en om te reflecteren.’

Wie ben ik eigenlijk?

Reflecteren, dat is Floor niet onbekend. In het begin van de opleiding ging het, tegen de verwachting van Floor in, vooral over jezelf. ‘Ik dacht dat we direct bezig zouden gaan met onderwijsassistent dingen. Maar het ging eerst over je eigen ontwikkeling, en de belangrijke vraag: wie ben ik eigenlijk? En hoe kom ik over op anderen? Dat is echt behoorlijk kwetsbaar als je je klas nog niet zo goed kent. Maar omdat je zo snel de diepte in gaat, word je heel snel een hele hechte klas. Dat biedt veel veiligheid, vooral omdat je op deze manier ook je struggles en problemen kunt bespreken.’

‘Toch voel ik nog wel eens een vooroordeel als ik het over het excellentieprogramma heb, ook al zijn we wel heel hecht. Je wordt dan gauw gezien als iemand die ‘te goed’ bezig is met school, zo’n type. Maar die stempel wil ik helemaal niet, ik wil mensen niet het gevoel geven dat ik mezelf beter vind. Want dat vind ik helemaal niet! Gelukkig kan ik zulke zaken ook bespreken met mijn coach en kun je daar als je ouder wordt ook beter mee omgaan. Het maakt me nu eigenlijk niet meer uit wat iedereen ervan vindt!’.

Als je onder dit gewicht zit, mag je niet naar school

Op dit moment zit Floor in het laatste jaar van de opleiding Onderwijsassistent en loopt ze stage op het speciaal onderwijs met kinderen met gedragsproblemen. Aan Floor hoef je niet te vragen of ze het leuk vindt - dat zie je direct aan haar ogen als ze er over vertelt. ‘Het is zo bijzonder om met ze te werken, want deze kinderen laten ander gedrag zien dan ‘de norm’. Dan moet je dus gaan kijken: Hoe gaan we jou brengen naar waar je wil zijn? Zonder hokjes. Je staat nu hier, maar je wil naar daar. We halen het maximale eruit, en als er niet meer in zit dan is dat ook oke.’ Na deze opleiding is het tijd voor de volgende stap: de pabo.

Het klinkt alsof alles perfect verloopt: een hechte klas, goede opleiding gekozen, een fijne stage en meedoen aan het excellentietraject. Toch is dat niet zo vanzelfsprekend, en werkt Floor elke dag keihard om haar doelen te bereiken. In het 3^e jaar van de middelbare school begon Floor haar eetprobleem. ‘Ik zou eigenlijk naar de havo, maar door mijn eetprobleem lukte dit niet. Dus eerst naar mbo, en daarna door naar hbo. In het begin van mijn opleiding dacht ik: ‘Niet iedereen hoeft te weten wat er met mij speelt. Dat ik in therapie ben, of dat ik soms niet op school ben omdat ik naar het ziekenhuis moet. Maar toen de klas zo snel zo hecht werd durfde ik het te delen. Dat gaf echt een stuk rust.’

Want één ding is voor Floor zeker: ze gaat de opleiding halen, hoe dan ook. ‘Mijn opleiding en het excellentietraject zijn voor mij echt een motivatie.

Dat zou mijn lichaam niet aankunnen. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik een paar keer niet naar school mocht. Daar kreeg ik dan zo’n stress van, want ik wilde zo graag de opleiding doen! Ik wist: Als dit nog langer duurt, dan haal ik het niet terwijl dat is wat ik het liefste wil. Dat was echt een flinke motivatie!’

Hoe gaan we dit samen doen?

Door Floor zelf, haar ouders en haar SLB’er werd er een plan bedacht om Floor zo goed mogelijk te begeleiden. Daarnaast is er op Noorderpoort het BAD team, die kijkt wat je nodig hebt en helpt met een backup plan. ‘Noorderpoort kijkt telkens: hoe ga je het halen? En dan in kleine stapjes met z’n allen daar naartoe werken. Door de steun die je voelt wil je echt doorzetten. Mijn SLB’er had ook echt vertrouwen in mij dat het goed zou komen.’

In het eerste jaar zat Floor in behandeling en therapie voor haar eetstoornis, en in het tweede jaar is ze 10 weken in een kliniek geweest. ‘Weer in overleg. Hoe ga je het halen? Vooraf wat extra werk doen, en daarna nog een beetje. Daar konden we het over hebben en samen uitzoeken wat de beste route was voor mij. Het geeft echt zoveel rust als je die vrijheid voelt om te doen wat je moet doen.’ 

Klaar voor de toekomst

Op dit moment gaat het heel goed met Floor. Toch zit er er af en toe over na te denken nog terug te gaan in behandeling. ‘Nog even werken aan mezelf. Niet echt in therapie, maar meer iets als een coach. Zodat je even een moment hebt om te ontladen. Met school gaat het hartstikke goed en ik ben blij dat ik weer naar stage mag. Dat vind ik ook zo mooi aan het mbo: je mag direct bezig in het werkveld en ervaren of het bij je past. Nog een paar maanden en dan door naar de pabo!’